The Big Bad City

Hallo allemaal! Allereerst wensen wij jullie allemaal een heel fijn en gezond 2015! Wij zijn inmiddels al weer een paar dagen in Sydney en inmiddels bijgekomen van een lange dag in het park en mooi vuurwerk. Maar zoals beloofd zal ik eerst nog wat meer vertellen over onze avonturen in Melbourne.

We kwamen aan het begin van de avond aan in de stad en Hans en Pernette waren nog niet thuis, dus met de instructies van het welkomstbriefje op de deur konden wij onszelf binnenlaten. Binnen werden we opgewacht door Ozzie de autistische kat, die waarschijnlijk nog steeds van slag is van ons bezoek. Het kwam mooi uit dat er verder niemand was, want dat gaf ons de gelegenheid om het kerstboompje nog wat verder te versieren en onze flinke verzameling wijn uit te laden. Ook konden we mooi nog een hapje gaan eten in the Junction. Toen Hans en Pernette later die avond thuiskwamen werden we warm ontvangen – of ontvingen wij hen? – en was het al snel gezellig.

Zoals gezegd is Melbourne een bruisende stad. We logeerden op een paar minuutjes lopen van station Newport, waarvandaan elke paar minuten een trein vertrok naar het centrum. Het centrum zelf is voor een miljoenenstad als Melbourne vrij compact en alles is goed te lopen. Dat hoeft natuurlijk niet, want op elke hoek van de straat stoppen trams en het chipkaartsysteem is zo ingericht dat je na een aantal keer inchecken op een maximumtarief voor de dag zit (ongeveer 5 euro) en de rest van de dag dus gratis rondgereden kan worden. Ideaal voor een luiwammes zoals ik! De Victoria Market was leuk om te zien, maar de trip naar de hippe wijk Carlton was nog leuker. Het appartement waar Raldi bijna een half jaar heeft gewoond stond er nog en alle winkeltjes in de omgeving waar ze het altijd over heeft bestonden ook nog. Jammer dat de bakker net die dag geen lammingtons had gebakken... Het beste aan de wijk was uiteraard de beergarden, jummie!

De volgende dag stond Melbourne Zoo op het programma, de dierentuin waar Hans werkt en waar Raldi heeft gewerkt voor haar stage. Dat kwam mooi uit, want uiteindelijk hebben we meer achter de schermen gezien dan ervoor. De excentrieke Norman met zijn insecten bijvoorbeeld, die vroeg of we zijn schattige sissende kakkerlakken wilden aaien (ja!). En bij de reptielenafdeling mocht ik de zwaar bedreigde Fillipijnse krokodil vasthouden en aaien. Gelukkig was het een kleintje... Jammer dat Jab Jab niet meer achter de schermen van Melbourne Zoo woont, de groene leguaan die Raldi regelmatig uitliet in de tuin. We zullen hem moeten opzoeken in Cairns :-)

Andere hoogtepunten waren Healesville Sanctuary, een meer op Australische dieren gerichtte dierentuin ver in de suburbs van de stad. Dat kwam mooi uit, want we wilden graag zien of de heuvels om de stad heen net zo mooi waren als in Adelaide. Dat bleek op het eerste gezicht niet het geval, maar na het bezoek aan de dierentuin (waar het heeeeel hard begon te regenen) besloten we nog een stuk met de bus door het gebied te rijden. De chauffeuse bracht ons naar Belgrave en in die omgeving waren zeker wel heuvels! Erg fraai, maar jammer dat het toch wel een eind buiten de stad ligt. Ook het Melbourne Museum was een absolute aanrader, zeer interessant. Voor we het wisten was het 5 uur en sloot het museum terwijl we nog lang niet uitgekeken waren... Natuurlijk was ook de Kerst een hoogtepunt: Hans heeft zich uitgesloofd in de keuken en trakteerde ons op een heerlijke maaltijd! Super.

Tweede Kerstdag begon heel vroeg (half 5 ging de wekker), zodat we op tijd in Wilsons Promontory zouden arriveren voor een kampeerplek. Dat lukte gelukkig en we konden op ons gemakje dit prachtige park bekijken. ’s Avonds zijn we nog een rondje gaan rijden en we zijn 9 wombats, een tawny frogmouth, wat kangaroes en een of ander vreemd blaffend hertje tegengekomen. Toch een leuke score!

De weg naar Sydney was lang met als letterlijk hoogtepunt de snowy mountains in het Koscuisko NP op onze weg naar Jindabyne. We reden over een smalle dirtroad met behoorlijk los zand door hele flinke heuvels. Van vangrails hadden ze nooit gehoord hier, dus een klein inschattingsfoutje zou de snelle weg naar beneden betekenen... Dat was dus af en toe behoorlijk billenknijpen. Jindabyne zelf was niet erg interessant, maar vergeleken met het skioord Tredbo was het helemaal geweldig. We zijn dus maar snel via Cooma richting de hoofdstad van Australie gereden.

In Canberra hebben we het Nasa Deep Space Centre bezocht waar we toevallig langsreden. Een behoorlijk interessante en gratis tentoonstelling over ruimtevaart en de communicatie met de ruimte. Verder zijn we uiteraard nog even bij het Parliament House wezen kijken, hebben we wat boodschappen gedaan en zijn we op aanraden van onze volgende host Phil nog even bij het War Memorial gaan kijken. Dat ‘even kijken’ was achteraf gezien jammer, want het bleek een enorm museum te zijn met zeer interessante displays... Nog voordat we ook maar een klein deel gezien hadden sloot het museum. Op weg naar de uitgang werden we naar boven gestuurd, want beneden werd het erg druk. Vreemd. Totdat bleek dat er elke dag een soort herdenkingsceremonie plaats vindt als afsluiting van de dag, inclusief volkslied, toespraak en last post. Zeer indrukwekkend.

Na een nachtje op een mooie rest area langs de snelweg (met keverbomen en hele grote spinnen) kwamen we via de binnendoorweg aan in Sydney. Phil stond ons al op te wachten bij het steegje naar de parkeerplaats van het gebouw waar hij woont, schuin tegenover het centraal station in de drukste straat van de stad. Een zeer vriendelijke kerel die in een soort bachelor cave woont op een prachtige locatie op loopafstand van de grote attracties van de stad. Het CBD van Sydney vond ik persoonlijk niet zo interessant, het is er erg druk met zowel verkeer als mensen, lang niet zo gemoedelijk als in Melbourne. Een matige stad, totdat ik een glimp opving van de Harbour Bridge. Dat ding is massive! En het uitzicht werd nog beter toen we op Singular Quay kwamen en we ook het Opera House zagen. Net als in de film! Het bier en de pizza op het terras naast het Opera House – met uitzicht op de brug – smaakten heerlijk.

De volgende dag bestond uit zitten. Heel. Lang. Zitten. ’s Ochtends vroeg in de rij van duizenden mensen die naar het vuurwerk wilden kijken bij Mrs Macquarie Point, later toen we binnen waren op ons veroverde plekje met redelijk zicht op de brug en het Opera House en de lucht erboven. In totaal hebben we van 8 uur ’s ochtends tot kwart over 12 ’s nachts gezeten of in de rij gestaan. Pfff. Het vuurwerk was mooi, maar de volgende keer zet ik de tv wel aan.

Vandaag zijn we rustig bijgekomen van het lange zitten. We begonnen met het restje champagne dat nog over was van eerder die nacht, zijn vervolgens uitgebreid gaan ontbijten in het leuke Darling Harbour en hebben met mijn collega Eric afgesproken om te lunchen bij zijn oom in Rose Bay. Wij dachten dat hij in Dubbo of omgeving zou zitten, maar hij bleek op 10 minuten varen te zijn... De tocht met de ferry was erg leuk, een soort sightseeing in de haven en je komt ook nog waar je wilt zijn! Het huis van Erics oom bleek spectaculair, met een zwembad aan het water met prachtig uitzicht op de Harbour Brigde... De lunch was zeer smakelijk en voor we het wisten lagen we in het zwembad te genieten. Wat een fijne dag! Morgen gaat Phil ons nog wat interessante plekken laten zien en vertrekken we later op de dag richting... Tsjah, richting Cairns via leuke wegen denk ik :-)