Melbourne!
Door: Baldi
25 December 2014 | Australië, Melbourne
Dag allemaal!
Laten we beginnen met jullie allemaal hele fijne feestdagen en een voorspoedig 2015 te wensen! Dit keer een korte update over onze reis van Adelaide naar Melbourne, die niet zonder slag of stoot verliep...
Na nog even uitgebreid geshopt te hebben in Adelaide (jeeh, mooie thongs!) met een zeer beroerde Raldi zijn we enkele tientallen kilometers buiten de stad gestopt voor de nacht. Ook ik voelde me niet helemaal lekker namelijk, we verdenken de chinees. Na een behoorlijk koude nacht zijn we verder gereden richting de kust en de staatsgrens met Victoria. Raldi voelde zich nog steeds beroerd en al snel bleek dat het niet zo’n goed idee was om haar achter het stuur te zetten... De tegenligger ging gelukkig goed op zij en een stukje verderop bleek de berm gelukkig lekker zacht. Ik nam het over, hoewel ik me ook niet helemaal lekker voelde. Apollo Bay was leuk, maar de temperatuur viel tegen en het waaide nogal. Toen de bui losbarste wisten we genoeg en zijn we snel de grens met Victoria over gegaan. De beoogde slaapplek bleek nogal tegen te vallen, dus zijn we het bos ingereden op zoek naar de volgende bushcamping. De bewegwijzering in het bos viel een beetje tegen en al snel hield de weg op. Tenminste, zo leek het, ware het niet dat er een bordje stond met ‘summer acces only’. Blijkbaar waren die twee iets plattere stroken graan een weg... Leuk! Dus ik besloot die weg te volgen. Na een tijdje werd de weg een beetje blubberig en met wat handig sturen wist ik de blubberplassen aardig te ontwijken. Bij een behoorlijk diepe plas was de mais aan de zijkant platgereden en besloot ik om met twee wielen over de mais te rijden en de andere twee wielen over het middenstuk van de weg te leiden. De plas dacht daar echter anders over, en halverwege de plas werd de auto opzij getrokken en ‘vlomp’, daar stonden we. Gas geven resulteerde in een mooie blubberfontein achter de auto, maar bewegen deden we niet. Dat werd graven. Al snel leek ik op een soort moerasmonster, volledig onder de blubber. Maar hoe we ook groeven en zwoegden, de wielen kregen geen grip en de auto bewoog geen centimeter. Inmiddels begon het aardig te schemeren en we besloten ons kamp op te slaan. Raldi had als ze haar arm zo ver mogelijk strekte net één streepje bereik met haar telefoon, dus we konden haar moeder bereiken met de vraag of ze hulp wilde inschakelen. Rillend van de kou (er was geen zon meer om de douche op te warmen) zijn we gaan slapen, hoewel dat voor mij nog even duurde ivm een opkomende blaasontsteking...
De volgende dag voelden we ons allebei gelukkig weer een stuk beter. Na een fijn ontbijtje met een gekookt eitje, toast en bacon waren we net bezig de tent op te ruimen toen er ineens een witte 4WD op ons afkwam. Het bleek boer Ian te zijn die op weg was naar zijn werk. Hij wilde ons natuurlijk wel even uit de blubber trekken. De eerste poging resulteerde in een gescheurde ‘safety strap’ en een ketting die een mooie deuk in zijn achterklep sloeg. De tweede poging slaagde gelukkig wel. De sporen in de blubber wezen erop dat de auto op een soort plateau van blubber stond waar we nooit bij zouden kunnen komen. Lang leve Ian! Zodra we weer bereik hadden hebben we de parkwachter gebeld om te laten weten dat we inmiddels gered waren. Wat een avontuur...
Via Port Fairy zijn we de Great Ocean Road gaan doen. Jammergenoeg werkte het weer niet erg mee, het was koud en zwaar bewolkt en al snel vielen er behoorlijke buien. Tussen de buien door hebben we nog wel de Twelve Apostels gezien, een verzameling krijtrotsjes langs de kust. Not impressed. De koala’s in de bomen op weg naar een vuurtoren waren wel weer grappig en een 20 minuten lange wandeling door het regenwoud (letterlijk) was leuk en indrukwekkend. De watervallen iets verderop waren absoluut schitterend, totdat het heel hard begon te regenen en we zeiknat weer bij de auto aankwamen. Op naar Melbourne!
Melbourne is een bruisende stad, in niets te vergelijken met Cairns, Alice of zelfs Adelaide. Een wereldstad. We hebben veel leuke dingen gezien en gedaan, van Raldi’s oude huis in Carlton tot St Kilda, van het Melbourne Museum tot de Melbourne Zoo, van Healesville Sanctuary tot het Hofbrauhaus. We hebben heerlijk gelogeerd bij Hans en Pernette die ons zeer gastvrij hebben ontvangen. De stad heeft alles wat je zou willen (behalve het weer dan, dat is vergelijkbaar met Nederland) en toch zou ik hier niet willen wonen. Het zijn niet de Adelaide hills...
Goed, de volgende keer meer over onze avonturen in Melbourne en van de weg naar Sydney, hopelijk redden we het nu zonder hulp (en de nieuwe accu die we vandaag op eerste kerstdag hebben moeten regelen helpt hopelijk ook). Nogmaals fijne feestdagen en tot snel!
Dikke xX
Baldi
Laten we beginnen met jullie allemaal hele fijne feestdagen en een voorspoedig 2015 te wensen! Dit keer een korte update over onze reis van Adelaide naar Melbourne, die niet zonder slag of stoot verliep...
Na nog even uitgebreid geshopt te hebben in Adelaide (jeeh, mooie thongs!) met een zeer beroerde Raldi zijn we enkele tientallen kilometers buiten de stad gestopt voor de nacht. Ook ik voelde me niet helemaal lekker namelijk, we verdenken de chinees. Na een behoorlijk koude nacht zijn we verder gereden richting de kust en de staatsgrens met Victoria. Raldi voelde zich nog steeds beroerd en al snel bleek dat het niet zo’n goed idee was om haar achter het stuur te zetten... De tegenligger ging gelukkig goed op zij en een stukje verderop bleek de berm gelukkig lekker zacht. Ik nam het over, hoewel ik me ook niet helemaal lekker voelde. Apollo Bay was leuk, maar de temperatuur viel tegen en het waaide nogal. Toen de bui losbarste wisten we genoeg en zijn we snel de grens met Victoria over gegaan. De beoogde slaapplek bleek nogal tegen te vallen, dus zijn we het bos ingereden op zoek naar de volgende bushcamping. De bewegwijzering in het bos viel een beetje tegen en al snel hield de weg op. Tenminste, zo leek het, ware het niet dat er een bordje stond met ‘summer acces only’. Blijkbaar waren die twee iets plattere stroken graan een weg... Leuk! Dus ik besloot die weg te volgen. Na een tijdje werd de weg een beetje blubberig en met wat handig sturen wist ik de blubberplassen aardig te ontwijken. Bij een behoorlijk diepe plas was de mais aan de zijkant platgereden en besloot ik om met twee wielen over de mais te rijden en de andere twee wielen over het middenstuk van de weg te leiden. De plas dacht daar echter anders over, en halverwege de plas werd de auto opzij getrokken en ‘vlomp’, daar stonden we. Gas geven resulteerde in een mooie blubberfontein achter de auto, maar bewegen deden we niet. Dat werd graven. Al snel leek ik op een soort moerasmonster, volledig onder de blubber. Maar hoe we ook groeven en zwoegden, de wielen kregen geen grip en de auto bewoog geen centimeter. Inmiddels begon het aardig te schemeren en we besloten ons kamp op te slaan. Raldi had als ze haar arm zo ver mogelijk strekte net één streepje bereik met haar telefoon, dus we konden haar moeder bereiken met de vraag of ze hulp wilde inschakelen. Rillend van de kou (er was geen zon meer om de douche op te warmen) zijn we gaan slapen, hoewel dat voor mij nog even duurde ivm een opkomende blaasontsteking...
De volgende dag voelden we ons allebei gelukkig weer een stuk beter. Na een fijn ontbijtje met een gekookt eitje, toast en bacon waren we net bezig de tent op te ruimen toen er ineens een witte 4WD op ons afkwam. Het bleek boer Ian te zijn die op weg was naar zijn werk. Hij wilde ons natuurlijk wel even uit de blubber trekken. De eerste poging resulteerde in een gescheurde ‘safety strap’ en een ketting die een mooie deuk in zijn achterklep sloeg. De tweede poging slaagde gelukkig wel. De sporen in de blubber wezen erop dat de auto op een soort plateau van blubber stond waar we nooit bij zouden kunnen komen. Lang leve Ian! Zodra we weer bereik hadden hebben we de parkwachter gebeld om te laten weten dat we inmiddels gered waren. Wat een avontuur...
Via Port Fairy zijn we de Great Ocean Road gaan doen. Jammergenoeg werkte het weer niet erg mee, het was koud en zwaar bewolkt en al snel vielen er behoorlijke buien. Tussen de buien door hebben we nog wel de Twelve Apostels gezien, een verzameling krijtrotsjes langs de kust. Not impressed. De koala’s in de bomen op weg naar een vuurtoren waren wel weer grappig en een 20 minuten lange wandeling door het regenwoud (letterlijk) was leuk en indrukwekkend. De watervallen iets verderop waren absoluut schitterend, totdat het heel hard begon te regenen en we zeiknat weer bij de auto aankwamen. Op naar Melbourne!
Melbourne is een bruisende stad, in niets te vergelijken met Cairns, Alice of zelfs Adelaide. Een wereldstad. We hebben veel leuke dingen gezien en gedaan, van Raldi’s oude huis in Carlton tot St Kilda, van het Melbourne Museum tot de Melbourne Zoo, van Healesville Sanctuary tot het Hofbrauhaus. We hebben heerlijk gelogeerd bij Hans en Pernette die ons zeer gastvrij hebben ontvangen. De stad heeft alles wat je zou willen (behalve het weer dan, dat is vergelijkbaar met Nederland) en toch zou ik hier niet willen wonen. Het zijn niet de Adelaide hills...
Goed, de volgende keer meer over onze avonturen in Melbourne en van de weg naar Sydney, hopelijk redden we het nu zonder hulp (en de nieuwe accu die we vandaag op eerste kerstdag hebben moeten regelen helpt hopelijk ook). Nogmaals fijne feestdagen en tot snel!
Dikke xX
Baldi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
