Wijn is fijn
Door: Baldi
15 December 2014 | Australië, Adelaide
Dag iedereen!
Wij staan op het punt van vertrek uit Adelaide, waar wij een paar dagen heerlijk zijn bijgekomen van de outback. Onze gastheer en – vrouw Hein en Chantal hebben ons heerlijk vertroeteld en rondgeleid in ‘hun’ stad. Heerlijk rustig... ware het niet dat ook Emma van de partij was : -) Een dolle boel, want Emma is net een Duracellkonijntje. Wát een energie!
De weg van Coober Pedy naar Adelaide was grotendeels leeg. Vlak na vertrek reden we over een stoffig stenig zandweggetje de absolute leegte in. Overal waar je keek was gewoon helemaal niets. Een kale lege vlakte. Zelfs Fryslan lijkt nog heel druk vergeleken met deze vlakte... Gelukkig kwamen we na een paar uurtjes rijden in het supergezellige Williams Creek (populatie: 6 waarvan de helft op vakantie was). De drie overgebleven bewoners/barpersoneel vielen bijna om van verveling. Snel door dus naar Coward Springs voor een fijne duik in de warme bronnen... not. Want die bron bleek een soort van zeer koud klein bad te zijn. We hadden geen zin om daarvoor te betalen en besloten nog een stukje door te rijden. De eerste gratis bushcamping was de Curdimurka Railway Siding (de weg liep langs de oude ‘Ghan’ spoorlijn van Port Augusta aan de kust naar Alice Springs). Bij aankomst bleek dat alle ouwe spoordingen er nog gewoon stonden. De hele spoorlijn is al ruim 30 jaar niet meer in gebruik en dat was te zien. Als je wilde kon je in het oude stationsgebouw kamperen, of bij de oude watertoren. Een stukje verderop lag ook nog de langste spoorbrug van de lijn, volledig intakt (de rest van het tracé is grotendeels opgebroken, dus op wat oude brughoofden of kleine bruggetjes na is er weinig meer te zien). Gaaf!
De volgende dag kwamen we al snel bij Lake Eyre, een ondergronds waterbasin. Aan de bovenkant zag het eruit als een grote witte zoutvlakte. Hoe dichter je bij het meer kwam, hoe duidelijker het werd dat er water onder de grond zat. We zakten tot ver boven onze enkels weg in de blubber. Na een heerlijke burger in Marree (ook een voormalig spoorstadje) door naar de Flinders Range. Vooral het noordelijke gedeelte was een behoorlijk ruig heuvelachtig landschap. Erg mooi en erg veel wildlife, van papa emoe met kids tot kudde’s geiten. Bij onze overnachtingsplek bij mount Chambers Gorge stond een grote boom vol lawaaipapegaaien, dus de volgende dag waren we vroeg wakker. De brunch hebben we gehad in Parachilna, waar het lokaal beroemde Prairie Hotal ons een lekkere wildlifeschotel serveerde met kameel, emoe en kangoeroe. Jummie! Het zuidelijke gedeelte van de Flinders Range was maar saai vergeleken met het noorden, dus in sneltreinvaart naar Rawnsley Park Station voor een duik in het zwembad en een lekkere maaltijd in hun restaurant.
De volgende dag zijn we via Clare naar Adelaide gereden. Rond Clare stikt het van de vineyards met bijbehorende ‘cellar doors’, waar je vaak gratis wijn kan proeven. Jammer dat we nog moesten rijden, want we hadden de smaak snel te pakken. De wijnen in Australie zijn over het algemeen van prima kwaliteit ;-) Bij aankomst in Adelaide ’s avonds werden we getrakteerd op door Hein zelfgebakken pannekoeken. Heel fijn! Adelaide (of nou ja, suburbia waar Hein, Chantal en Emma wonen) is een rustige miljoenenstad omringd met zee, wijngaarden en heuvels, veel parken en veel ruimte. Chantal heeft ons rondgereden, waarbij de McLaren Valley (met heerlijke wijnen en mooie heuvelachtige wijngaarden) en de wat ruigere Adelaide Hills vol met schattige dorpjes onze favorieten waren. Ook het nabijgelegen Hahndorf was een belevenis. Een soort Duitse enclave in de heuvels met vakwerkhuisjes, hoempamuziek en Hofbrau met Wurst of Apfelstrudel. Ik was gelukkig. Ook leuk was het Cleland Wildlife Park, waar je rond kon lopen tussen de kangoeroes en bandicoots, koala’s kon aaien en allerhande beestjes kon voeren. Een soort Australische kinderboerderij. De stad zelf is niet heel bijzonder. Het centrum is vrij compact, met een paar hoge gebouwen, wat pleinen en omringd door parken. Je hebt er alles wat je van een stad verwacht, maar niets spectaculairs. Over het algemeen is het waar wat ze zeggen: Adelaide is meer een uit de kluiten gewassen provinciestadje. Heel relaxt, dat wel!
Vandaag vertrekken we hier weer en gaan we via de Great Ocean Road op weg naar de volgende miljoenenstad: Melbourne!
Dikke xX
Baldi
Wij staan op het punt van vertrek uit Adelaide, waar wij een paar dagen heerlijk zijn bijgekomen van de outback. Onze gastheer en – vrouw Hein en Chantal hebben ons heerlijk vertroeteld en rondgeleid in ‘hun’ stad. Heerlijk rustig... ware het niet dat ook Emma van de partij was : -) Een dolle boel, want Emma is net een Duracellkonijntje. Wát een energie!
De weg van Coober Pedy naar Adelaide was grotendeels leeg. Vlak na vertrek reden we over een stoffig stenig zandweggetje de absolute leegte in. Overal waar je keek was gewoon helemaal niets. Een kale lege vlakte. Zelfs Fryslan lijkt nog heel druk vergeleken met deze vlakte... Gelukkig kwamen we na een paar uurtjes rijden in het supergezellige Williams Creek (populatie: 6 waarvan de helft op vakantie was). De drie overgebleven bewoners/barpersoneel vielen bijna om van verveling. Snel door dus naar Coward Springs voor een fijne duik in de warme bronnen... not. Want die bron bleek een soort van zeer koud klein bad te zijn. We hadden geen zin om daarvoor te betalen en besloten nog een stukje door te rijden. De eerste gratis bushcamping was de Curdimurka Railway Siding (de weg liep langs de oude ‘Ghan’ spoorlijn van Port Augusta aan de kust naar Alice Springs). Bij aankomst bleek dat alle ouwe spoordingen er nog gewoon stonden. De hele spoorlijn is al ruim 30 jaar niet meer in gebruik en dat was te zien. Als je wilde kon je in het oude stationsgebouw kamperen, of bij de oude watertoren. Een stukje verderop lag ook nog de langste spoorbrug van de lijn, volledig intakt (de rest van het tracé is grotendeels opgebroken, dus op wat oude brughoofden of kleine bruggetjes na is er weinig meer te zien). Gaaf!
De volgende dag kwamen we al snel bij Lake Eyre, een ondergronds waterbasin. Aan de bovenkant zag het eruit als een grote witte zoutvlakte. Hoe dichter je bij het meer kwam, hoe duidelijker het werd dat er water onder de grond zat. We zakten tot ver boven onze enkels weg in de blubber. Na een heerlijke burger in Marree (ook een voormalig spoorstadje) door naar de Flinders Range. Vooral het noordelijke gedeelte was een behoorlijk ruig heuvelachtig landschap. Erg mooi en erg veel wildlife, van papa emoe met kids tot kudde’s geiten. Bij onze overnachtingsplek bij mount Chambers Gorge stond een grote boom vol lawaaipapegaaien, dus de volgende dag waren we vroeg wakker. De brunch hebben we gehad in Parachilna, waar het lokaal beroemde Prairie Hotal ons een lekkere wildlifeschotel serveerde met kameel, emoe en kangoeroe. Jummie! Het zuidelijke gedeelte van de Flinders Range was maar saai vergeleken met het noorden, dus in sneltreinvaart naar Rawnsley Park Station voor een duik in het zwembad en een lekkere maaltijd in hun restaurant.
De volgende dag zijn we via Clare naar Adelaide gereden. Rond Clare stikt het van de vineyards met bijbehorende ‘cellar doors’, waar je vaak gratis wijn kan proeven. Jammer dat we nog moesten rijden, want we hadden de smaak snel te pakken. De wijnen in Australie zijn over het algemeen van prima kwaliteit ;-) Bij aankomst in Adelaide ’s avonds werden we getrakteerd op door Hein zelfgebakken pannekoeken. Heel fijn! Adelaide (of nou ja, suburbia waar Hein, Chantal en Emma wonen) is een rustige miljoenenstad omringd met zee, wijngaarden en heuvels, veel parken en veel ruimte. Chantal heeft ons rondgereden, waarbij de McLaren Valley (met heerlijke wijnen en mooie heuvelachtige wijngaarden) en de wat ruigere Adelaide Hills vol met schattige dorpjes onze favorieten waren. Ook het nabijgelegen Hahndorf was een belevenis. Een soort Duitse enclave in de heuvels met vakwerkhuisjes, hoempamuziek en Hofbrau met Wurst of Apfelstrudel. Ik was gelukkig. Ook leuk was het Cleland Wildlife Park, waar je rond kon lopen tussen de kangoeroes en bandicoots, koala’s kon aaien en allerhande beestjes kon voeren. Een soort Australische kinderboerderij. De stad zelf is niet heel bijzonder. Het centrum is vrij compact, met een paar hoge gebouwen, wat pleinen en omringd door parken. Je hebt er alles wat je van een stad verwacht, maar niets spectaculairs. Over het algemeen is het waar wat ze zeggen: Adelaide is meer een uit de kluiten gewassen provinciestadje. Heel relaxt, dat wel!
Vandaag vertrekken we hier weer en gaan we via de Great Ocean Road op weg naar de volgende miljoenenstad: Melbourne!
Dikke xX
Baldi
-
15 December 2014 - 07:43
Chantal:
Hoi Bas en Raldi,
Het was gezellig en nog heel erg bedankt voor de leuke Hollandse cadeautjes!
Nog een hele goede reis verder en ik kijk al uit naar de volgende reisverslagen.
Groetjes Chantal en een hug van Emma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
